Dag 13: T – 1,5 days and counting……

Nog maar 1,5 dag en dan is het zover. En net als op het Kennedy Spacecentre hier niet al te ver vandaan, worden hier ook alle laatste testen uitgevoerd :). Vnaochtend met Fred alles nog eens doorgelopen, alle oefeningen opnieuw uitgevoerd en hij was niet ontevreden. Zoiets van Fred te horen valt voor de rest van de wereld uit te leggen als een groot compliment. Daarna dus nog maar eens alleen omhoog en verder zelf oefenen op al die die dingen die ik kan doen als ik alleen ben. Het zou wat lastig zijn om te oefenen met die halve bril op waarmee ik alleen de instrumenten kan zien :). Het lastigste blijf ik de stalls (overtrekken: het vliegtuig stopt met vliegen) vinden met die gekke bril op, terwijl ze eigenlijk best goed gingen. Misschien was het ook wel omdat ik de afgelopen week niet op die stalls heb geoefend.

Vanmiddag heb ik mijn zogenaamde final stage-check gedaan. Dat is zeg maar je laatste controle om te zien of je klaar bent voor het examen. Je gaat dan met een andere instructeur omhoog die je al die oefeningen opnieuw laat doen. Dus ik ben weer een paar keer de motor verloren en mocht ‘m weer netjes aan de grond zetten. Fred liet me dat vanochtend overigens doen op een plek waar er in de verste verte geen vliegvelden voorhanden waren. Dan gaat het er om, om een geschikte plek te vinden om die kist neer te zetten. Ik koos voor een aardig uitziend weilandje en vervolgens hebben de noodsituatie doorgezet tot vlak voor de feitelijke landing op het grasveld. Ik kreeg zowaar een compliment voor de keuze van de plek. Een andere leuke oefening was ook weer met die bril op. De instructeur neemt dan het vliegtuig van je over en vraagt je je ogen op je schoot te richten en dicht te doen. Hij haalt dan vervolgens wat vreemde kuren uit met het vliegtuig om je verder te desorienteren. Vervolgens brengt hij het vliegtuig in een ‘vreemde’ positie. Scherp naar beneden in een bocht of juist scherp klimmend. Vervolgens mag je je ogen opendoen en krijg je de controle terug over het vliegtuig. De opdracht is dan om zo snel mogelijk vast te stellen wat het vliegtuig doet en het vervolgens terug te brengen naar een horizontale vlucht. Dat vond ik dus echt hartstikke leuk om te doen. Terwijl je met je handen naar je stuurwiel gaat kijk je in een flits naar je luchtsnelheid. Als die heel hoog is weet je dat je in een soort duikvlucht zit. Dan is het direct gas terugnemen en pas daarna het vliegtuig weer naar een horiziontale vlucht te brengen. Als de luchtsnelheid relatief laag is dan weet je dat je kennelijk aan het klimmen bent en kun je daarop reageren. Je grootste vriend daarbij is het instrument waarmee je de stand van het vliegtuig kunt zien ten opzichte van een kunstmatige horizon.

Morgen is het een kwestie van fijnslijpen van de oefeningen en dan moet het donderdag ook maar gebeuren. Het is voor mij in ieder geval een gerustellende gedachte dat ze mij niet naar het examen zouden laten gaan als ze zouden denken dat ik er op de een of andere manier nog niet klaar voor zou zijn. En dus wordt het vooral een kwestie van mijn zenuwen onder bedwang houden....

Verder hoop ik oprecht dat het morgen namiddag eindelijk mooi weer is, met weinig wolken in het oosten van waar ik ben. In dat geval zou ik in staat moeten zijn om de lancering van de spaceshuttle Endeavor te zien. Het weer heeft al een aantal keren voor uitstel gezorgd. Het is ook wel vragen om moeilijkheden met de weergoden om op een zomernamiddag een shuttle te willen lanceren. Ook vandaag waren er weer zware onweersbuien en die trekken vanaf hier meestal recht op het Kennedy Spacecentre af. Ik wacht af...

Vanavond opnieuw in de theorieboeken. Voor een deel gaat het over dezelfde theorie als op het schriftelijk, voor een deel nieuwe theorie en de rest is vooral over de toepassing van die theorie.