Dag 18: heerlijk lunchen

Vandaag maar even een kort bericht. Het begon als een prachtige dag en ook de weersvooruitzichten waren goed. Kortom een fantastische dag voor een tochtje om nog wat uren op te bouwen. Met mijn ‘eigen’ vliegtuig, de 07Q wordt nog steeds gelest, dus ook vandaag neem ik de Piper Warrior om naar Venice te vliegen. Het is een vlucht van iets minder dan een uur om vervolgens te landen in een idyllisch kustplaatsje. Nik is vandaag met me meegekomen en hij vertelt me dat dit een geliefde plaats is pensionado’s. Het weer is hier inderdaad ook heerlijk en de Golf van Mexico geeft een zacht briesje. Dat is maar goed ook, want in de luwte is het ook hier weer onwijs heet. De plaats heeft echter ook een nadeel als je hier (een deel van) het jaar wilt wonen. De verzekeringspremies voor je huis zijn torenhoog vanwege het orkaanrisico. Want die Golf van Mexico mag er dan prachtig bij liggen, vanaf eind augsutus is het water zo warm geworden dat het ook een prachtige voedingsbodem vormt voor tropische wervelstormen. Gek genoeg is de wind van zo’n wervelstorm hier aan de kust niet eens het grootste risico. Dat vormt het water dat er mee gepaard gaat. De vloedgolven zijn voor de verzekeraars het grootste risico. Die veroorzaken veel meer schade dan de wind.

We wandelen van het vliegveld naar het strand waar Sharky’s een beroemd restaurant is. Eerst nog even wat banjeren op de pier, waar heel wat sportvissers zijn te vinden. Met een zekere regelmaat zie je een prachtige pelikaan overvliegen. Daarna inderdaad heerlijk gelunchd. Voor het gemak zijn we wel binnen gaan zitten bij de airco, want buiten vonden we toch de heet. Na een warme zweterige wandeling terug (ja je merkt het al, het is hier echt afzien :)) naar het vliegveld eerst nog even jhet weer gecheckd voor onze terugreis. We blijken net tussen de zich ontwikkelende onweersbuien terug te kunnen vliegen.

Een uur na onze terugkomst wil je echt niet meer naar boven, wat een noodweer opnieuw. Wat het vliegen vandaag weer wat extra’s gaf was het feit dat we geen GPS aan boord hadden. We hebben het dus met ‘ouderwetse’ navigatie moeten doen. Dat betekent vooral een goede voorbereing en uitzoeken waar je onderweg herkenningspunten kan zien. Van te voren reken je dan uit hoe lang het bij de gegeven wind en snelheid van het vliegtuig zal duren voordat je bij het volgende herkenningspunt aan komt. Daar druk je je stopwatch weer in om zo naar het volgende punt te gaan. We blijken er nooit meer dan een halve minuut naast te zitten en we zien de herkenningspunten aan de voorspelde kant van het vliegtuig. Kortom, ook zonder GPS kun je (zeker overdag) goed je doel weten te vinden.