Dag 8: Het SOLO-ritueel

Zoals gisteren al gezegd, mijn eerste solo voldeet niet helemaal aan de regels en dat moest vandaag natuurlijk goedgemaakt worden. Dus vanochtend eerst nog even samen met Fred omhoog, 2 landingen gedaan en daarna Fred weer afgezet. And then the plane was mine again.... Het adrenaline-gehalte ging weer even met sprongen omhoog en vliegtuig daarna ook maar weer. Het voelde bij het opstijgen wel al wat rustiger, vooral omdat er weinig wind was en de wind die er was, kwam ook nog recht van de andere kant. Ik heb toen een stuk of wat starts en landingen gemaakt. Sommige waarbij ik het vliegtuig helemaal heb stilgezet en daarna weer naar het begin van startbaan ben getaxied. Andere landingen waarbij ik op de grond de flaps heb ingetrokken en meteen weer vol gas heb gegeven om weer op te stijgen (touch and go). Die flaps moet je wel weer intrekken want anders klimt ie voor geen meter. Uiteindelijk ben ik in opdracht van Fred weer binnen gekomen en heb ‘mijn’ 07Q voor de vliegschool geparkeerd. De meeste vlieginstructeurs stonden mij daar op te wachten om mij te feliciteren met mijn eerste ‘echte’ solo. Pas toen begreep waarom een van de instructeurs mij gezegd had om een oud T-shirt aan te trekken vandaag :). Het was tijd voor het solo-ritueel. Fred kwam, als mijn instructeur, achter mij staan en begon vakkundig de achterkant uit mijn T-shirt te knippen (zie ook de foto’s). Deze achterkant ligt inmiddels in de vliegschool en wordt de komende dagen daar de instructeurs van de felicitaties en andere opmerkingen voorzien.

Gelukkig hoefde ik niet lang met zo’n vreemd open rug T-shirt rond te lopen, want ter vervanging en als beloning kreeg ik een nieuw T-shirt met opdruk van de vliegschool. Ik moet zeggen dat was alles bij elkaar wel een hele leuke ervaring. Als ze de rug uit je T-shirt hebben geknipt, tel je iets meer mee :).

Na de lunch ben ik nog anderhalf uur alleen omhoog gegaan en heb weer geoefend op het landen (want het opstijgen is echt geen enkel probleem). Toch was het in het begin wennen omdat de wind inmiddels helemaal was gaan liggen. Dat betekende, dat ik geacht werd om dezelfde startbaan, maar dan vanaf de andere kant te gebruiken. Dit is een huisregel van het vliegveld en het is ook rustiger voor de omwonenden. Op dat moment moest ik meteen even aan Schiphol denken. In Almere hebben we minder last van de vliegtuigen omdat ze in landingsvlucht over komen en dus met weinig vermogen in de motoren. Als je onder een uitvliegroute woont ben je echt de klos want daar komen ze per definitie met vol vermogen overheen en dat verschil hoor je ontzettend goed. Zelfs in en met een Cessna is dat verschil heel duidelijk te horen.

OK, dus vertrekken van startbaan 04 i.p.v. de 22 (het verschil tussen de nummers aan de verschillende kanten van dezelfde startbaan is altijd 18 ). Het vertrekken is opnieuw geen probleem. Bij de landing realiseer ik mij dat ik na zovele landingen op de 22 ook gewend ben geraakt aan alle visuele richtpunten onderweg. Vliegen in de richting van die huizen, daarboven een bocht maken, daar uitkomen om goed te kunnen draaien voor de finale landing. Niks van dat alles nu. Dat betekent dat ik op dat moment veel meer op mijn instrumenten moest vertrouwen om weer goed uit te komen. Dat was best weer even wennen kan ik je zeggen. Om niet te zeggen lastig, want mijn zweetklieren maakten op dat moment ook overuren :). Halverwege mijn vliegtijd was de wind toch weer gedraaid en heb ik de rest van mijn landingen weer op mijn oude vertrouwde 22 mogen maken. Na anderhalf uur en zo’n 12 landingen verder heb ik de ksit weer aan de grond gezet en heb de rest van de middag besteed aan leren voor het mondelineg examen. Ruim 2,5 uur gevlogen vandaag, helaas was het de rest van de middag ook heel slecht weer hier.

De tellerstand is inmiddels:
Totale aantal vlieguren: 24,0
Instructie 21,2
Solo 2,8
Cross-country 0,4