Dag 6: You've just lost your engine.....

Dat was weer een enerverende dag vandaag. Het vliegtuig is weer helemaal in orde en gelukkig werkt de radio ook weer naar behoren. De wind was vrij krachtig vandaag, dus volgens Fred een prachtige dag om verder te oefenen met landen. En ik moet zeggen, het gaat echt steeds beter. Na de nodige landingen was het tijd voor een kop koffie onder de voorwaarde dat hij niets zou hoeven te zeggen en dat ik het vliegtuig netjes aan de grond zou zetten. Kennelijk had ik nog niet genoeg trek in koffie,want de landing was te hard. Dus maar weer terug omhoog en het rondje opnieuw doen. Deze keer was het er een uit het boekje en ik moet zeggen de koffie smaakte meteen een stuk beter :).

Na de koffie terug omhoog en voor het eerst naar een ander vliegveld gevlogen om daar ook een paar landingen te maken. Dat is toch wel weer even vreemd want alles ziet er anders uit. Uitendelijk gingen de de landingen daar ook twee keer goed en bij de derde keer trok Fred het gas helemaal terug en meldde mij dat zojuist mijn motor was uitgevallen. Die melding laat het adrenalinegehalte snel stijgen en toch gaat het de eerste keer eigenlijk precies zoals het hoort. Dat wil zeggen direct de snelheid opzoeken waarmee het vliegtuig het beste zweeft en vervolgens zo snel mogelijk terug naar de landingsbaan. Zo snel mogelijk betekent dan natuurlijk wel dat je er voor moet zorgen dat je niet aan het eind van de landingsbaan uitkomt :). Dat is eigenlijk het enige wat het echt lastig maakt. De bepaling waar je de bochten inzet. Wacht te lang en je komt nooit meer bij de landingsbaan, draai te snel en je bent nog veel te hoog aan het begin van de landingsbaan. Ik had van te voren gedacht dat ik het veel lastiger zou vinden en ook dat het nog wel even zou duren voor ik zoiets zou moeten oefenen. En nu was de situatie ineens daar en had ik geen tijd meer om me er echt druk over te maken. Mijn enige prioriteit was om het vliegtuig veilig aan de grond te zetten, and I did.......

Na de lunch zou ik net weer het vliegtuig gaan inspecteren toen ik de ‘opdracht’ kreeg om met een andere piloot naar een nabij gelegen vliegveld te vliegen om een paar reserve-onderdelen op te halen. Wat het voor mij leerzaam maakte, was dat dit mijn eerste ervaring was met vliegen naar een vliegveld met een verkeerstoren. En dus dat je ook geacht wordt daar mee te communiceren. Gelukkig hoefde ik deze keer alleen nog maar mee te luisteren. Mijn hemel wat praten die jongens snel! Ik weet in ieder geval zeker, dat als ik daar binnenkort zelf naar toe mag vliegen, ik bij het eerste contact aangeef dat ik een buitenlandse leerling-piloot ben. Hopelijk praten ze dan wat duidelijker en in een rustiger tempo. Al met al was het zeker en leuke ervaring en het telt ook weer mee in mijn logboek.

De rest van de dag bracht ons weer echt Florida’s namiddagweer, d.w.z. heet, vochtig en heel veel onweersbuien. Die waren deze keer te groot om te gaan vliegen. Je moet geen grapjes met moeder natuur willen halen :). En daar zaten we dus, heerlijk op een bankje onder het afdak van de vliegschool, luisterend naar de donder en de regen. Fred gebruikte de tijd om een spervuur van vragen op me los te laten. Nou ja, de theorie heb ik inmiddels wel aardig in mijn hoofd zitten. Het blijft toch echt een kwestie van doen!

Vanavond is de laatste avond voor Joe de Italian. We hebben besloten om naar de bioscoop te gaan. Ice-age 3 staat op het programma en deze keer zelfs in 3-D. Dus we krijgen allemaal van die gekke brilletjes op. En morgen? Dan vlieg ik gewoon weer verder.