Dag 5: een rustige dag met een feestje

Vandaag staat 'mijn' vliegtuig de hele dag in de werkplaats voor de 100-uurs inspectie. Ze was er, geloof ik, ook wel aan toe. Geen idee overigens waarom ik hier de vrouwelijke vorm gebruik, maar dat doen ze hier allemaal als ze het over een vliegtuig hebben. Los van al het reguliere inspectiewerk hebben Fred en ik er nog drie punten aan toegevoegd:
1. de radio kraakt enorm;
2. de gashendel blijft niet in de gekozen positie staan, waardoor de motor steeds minder toeren gaat maken;
3. de staart heeft de grond geraakt en er zijn daardoor kleine beschadigingen.

Op mijn laatste vlucht konden we elkaar bijna niet meer verstaan en een goed contact tussen student en instructeur is toch wel handig. Fred maakte zich er tijdens de vlucht op zijn geheel eigen wijze weer vanaf door op te merken dat ik zo'n landing nou toch wel zonder zijn instructies zou moeten kunnen doen :). Een beetje gebarentaal heeft mij toen ook al weer verder geholpen.

We hebben vanochtend zelfs de onderhoudsdame en -heren geholpen door alle inspectieplaatjes er af te schroeven. Dus zelfs hier sta ik nog met een schroevendraaier in mijn handen :).

Vanochtend hebben we verder vooruit gewerkt door een uitleg over het plannen van een vlucht. Welke koers zet je uit; hoeveel brandstof heb je nodig bij een gegeven windrichting en windkracht; wat zijn onderweg herkenningspunten op de grond. Overigens zullen we de eerste cross-country vlucht samen uitvoeren. Diezelfde vlucht maken we ook nog een keer samen in de nachtelijke uren. En als ik er klaar voor ben, moet ik ook nog een grotere solo vlucht maken met landingen op twee andere vliegvelden dan mijn eigen.

Om dat allemaal te plannen met wind, brandstof en vliegtijd hebben ze ontzettend handig hulpmiddel ontwikkeld: de zogenaamde vluchtcomputer. Fred merkt op dat ik daar al aardig mee uit de voeten kan. Ik heb mijn huiswerk op dat punt kennelijk goed gedaan.

De rest van de dag heb ik vooral gebruikt om weer te studeren voor mijn aanstaande mondeling examen.

Vanavond hebben we nog een feestje in de locale kroeg 'Old man Frank's' om te vieren dat Joe the Italian vandaag drie praktische en twee mondelinge exmens heeft gehaald. Dat betekent, dat hij nu klaar is om bij Ryanair te gaan solliciteren voor piloot en dan zijn opleiding verder af te ronden. Hij heeft nu zeg maar al zijn brevetten voor beroepspiloot en nu moet hij zijn type-rating gaan halen. Voor ieder type vliegtuig moet een piloot zo'n type-rating halen. Ryanair, en trouwens ook bijna alle andere grotere luchtvaartmaatschappijen, willen graag dat je die bij een eigen dochteronderneming haalt. En voor je eerste type-rating moet je meestal ook nog zelf betalen. Om op een Boeing 737 te mogen vliegen moet je dan al gauw rekenen op bijna 40.000 euro.

Toen Joe vanochtend opsteeg met een twee-motorig vliegtuig zaten Fred en ik buiten op een bankje wat theorie door te spreken. Terwijl Joe net een stuk los was van de startbaan kondigde Fred aan dat binnen een paar seconden een van zijn motoren zou gaan uitvallen. Hij bleek de examinator en het examen goed te kennen, want promt viel een motor weg en zagen we Joe druk in de weer om het vliegtuig op een motor weer onder controle te krijgen en netjes terug te brengen naar het vliegveld. Een taak die hij uitstekend wist te volbrengen. Zodra hij was geland zette de examinator de tweede motor weer aan en maakten ze een doorstart. Deze oefening schijnt best lastig te zijn, maar heeft dan tenminste nog een motor over :). Op mijn eigen examen moet ik er rekening mee houden dat mijn examinator mijn motor uitzet, terwijl ik bezig ben met de landing(hij gaat niet helemaal uit maar komt stationair te draaien). Het is dan de bedoeling dat ik met een mooie glijvlucht alsnog netjes weet te landen. ik moet er even nog niet aan denken....