Dag 10: lange dag met mijn 1e solo cross-country

Wat een dag vandaag! Het is nu 17:00 uur plaatselijke tijd, ik heb 5,1 uur gevlogen vandaag en vanavond (!) mag ik om 21:00 uur nog een keer aantreden voor mijn nachtelijke cross-country van tenminste 3 uur. Als dat achter de rug is, denk ik dat ik wel aardig gesloopt zal zijn.

Vanochtend al vroeg begonnen met de vluchtplanning voor een vlucht naar een vliegveld zo’n 100 km ten noorden van hier. Weerdienst gebeld en een uitgebreid luchtvaartweerbericht gehad voor onderweg en de plaats van vertrek en aankomst. Samen met Fred ben ik daar naar toegevlogen. Hij had zijn eigen GPS in het vliegtuig gemonteerd en ik moet je zeggen dan is het vliegen naar een bestemming echt een koud kunstje. Net als in de auto geef je je vertrek en eindpunt op en dt ding geeft prsachtig aan welke koers je moet vliegen. Het weer onderweg verschijnt ook keurig in beeld, dus je weet precies waar regen of onweersbuien zitten. Ook geeft ie keurig aan waar je eventueel niet mag vliegen. Zo mag je bijvoorbeeld niet boven DisneyWorld vliegen lager dan 900 meter. Ter plekke hebben we daar een landing gemaakt en meteen weer opgestegen voor de terugreis. Na zo’n 2 uur waren we weer terug in Winter Haven. Omdat het zulk goed weer was kreeg ik van Fred de opdracht om deze zelfde ook nog maar een keer alleen te maken. Dat betekent eerst wel even wat papierwerk van zijn kant want ik moet daarvoor wel allerlei aantekeningen in mijn logboek krijgen. De instructeur geeft daarin aan, dat ik klaar ben voor zo’n solo vlucht. Na een kop koffie, een broodje en een volle tank ben ik dus maar weer ingestapt en heb mijn eerste solo cross-country gemaakt. De vlucht naar dat andere vliegveld verliep voorspoedig. Onderweg bleek alleen dat ik mijn deur kennelijk niet goed had dicht gedaan want ineens sprong mijn deur open. Nou drukt de wind ‘m wel meteen dicht, maar het is wel een hoop tocht en herrie en (heel) even schrikken :). Toen dus eerst ook nog maar het raampje opengemaakt. Dat gaf me grip op de deur. Deur dicht gedaan en ook weer raampje. Incident gelukkig voorbij. Daar aangekomen had ik goed naar het andere verkeer geluisterd om te horen welke landingsbaan ze gebruikten. Dat bleek nog steeds dezelfde te zijn als eerder die ochtend. Dus ik keurig het patroon gevolgd, wil ik net mijn bocht laatste bocht maken naar de landingsbaan hoor ik een andere piloot doodleuk zeggen dat hij zojuist zijn laatste bocht gemaakt heeft en gaat landen vanaf de andere kant van de landingsbaan! . Fred zou hem waarschijnlijk direct de huid hebben volgescholden. Ik was vooral geschrokken en gelukkig dat ik het op tijd door had. Ik heb meteen maar gas gegeven en heb nog maar een rondje gevlogen.

Zo en nu ga ik even heerlijk douchen, wat eten en dan ben ik hopelijk weer een beetje uitgerust voor vanavond. Ik hoop vanavond ook nog een paar foto’s te kunnen maken. Die voeg ik dan wel toe aan mijn verslag morgen. Als ik trouwens ook mijn grote cross-country ga doen.