Voor het eerst zelf de lucht in

Na twee dagen wachten kwam vanochtend eindelijk het verlossende bericht: volgens de Amerikaanse overheid ben ik geen terrorist en mag ik hier leren vliegen.... :)

Ik moet zeggen dat mijn adrenalinegehalte omhoog schoot toen ik de toestemming te horen kreeg. Ik heb meteen Hennie even gebeld en ik denk niet dat ze mij ooit zo hyper aan de lijn heeft gehad. Daarna was het dan zover. Even geen theorieboeken meer en gewoon aan de gang gaan. De instructeur laat mij vanaf het eerste moment zoveel mogelijk alles zelf doen. Zoals daar om te beginnen de controle van het vliegtuig is. Van brandstof tot oliepeil, van de radio tot de banden, echt alles controleer je van te voren a.d.h.v. een van de vele checklists.

Motor gestart, weer nieuwe controles uitgevoerd en dan taxiën naar het begin van de startbaan. De gele lijn waar je geacht wordt overheen te rijden is best dik, maar jonge wat een gedoe om zo'n ding rechtuit te sturen (dat sturen doe je overigens helemaal met je voeten). De instructeur nam nog wel de radio voor zijn rekening, waar ik 'm heel erg dankbaar voor was, want ik had echt genoeg andere zaken aan mijn hoofd. Weer een controle uitgevoerd en dan de startbaan op en vol gas. Bij zo'n kleine 100 km/uur trek je 'm de lucht in en begint het onrustige stijgen. Onrustig omdat er zo dicht bij het aardoppervlak relatief veel turbulentie is. Ik had het zweet inmiddels al aardig in mijn handen staan. Al snel kon ik van een fantastisch uitzicht gaan genieten, hoewel ik eerlijk moet toegeven dat ik daar misschien toch veel minder van gezien heb dan ik zou willen. De adrenaline was nog steeds goed aanwezig.

Daar heeft mijn instructeur mij vervolgens allerlei oefeningen laten zien en voelen die ik zelf ook moet leren uitvoeren. En dan lijkt het allemaal zo makkelijk. Heel voorzichtig mag ik vervolgens zelf ook aan wat vliegbewegingen gaan ruiken. Na anderhalf uur zijn we, na natuurlijk de nodige checklists en controles, weer geland. Wat een geweldige eerste ervaring!

Na lunch meteen weer omhoog en toen al veel meer dingen zelf mogen/moeten doen. Het was goed dat Hennie niet achterin zat, want dan zouden de kotszakjes echt nodig zijn geweest. Nu weet ik dus ook weer wat negatieve G-krachten zijn....zeg maar een stukje vrije val met je maag in de bovenkant van je hoofd. En dat, volgens mijn instructeur, alleen maar omdat ik in een bepaalde situatie 'iets' te veel corrigeerde. Ik heb deze oefening daarna nog een aantal keren mogen doen en uiteindelijk ging ook dit al een heel stuk beter. Ik heb nu ook al iets meer van het uitzicht kunnen genieten op een kleine 1.400 meter hoogte (4.500 ft). Morgen gaan we vooral weer werken aan meer rust in het vliegen. Ik moet leren om sneller en vooral meer beheerst te reageren op bewegingen van de kist. Volgens mijn instructeur stuurt het vliegtuig mij soms meer dan ik het vliegtuig... :(

En nu ga ik maar eens even heerlijk zwemmen in het privé zwembad van het huis waar ik verblijf. Mijn spieren maar weer eens even wat ontspanning geven. Er zit nog veel spanning in mijn nek en schouders. Als je trouwens wilt zien waar ik verblijf dan kun je op www.aircondo.com klikken op '26 Idylwild' om een indruk te krijgen.

Morgen komt er vast weer een prachtige dag met als het goed is tenminste drie vluchten. Ik begin om 8:00 uur met mijn eerste vlucht. Het begint op die manier zelfs verdacht veel op werken te gaan lijken.... :)

Ik houd jullie weer op de hoogte en misschien kom ik er zelfs aan toe een paar foto's te maken boven in de lucht.